Kyoto protocol

Het Kyoto-protocol was slechts een vingeroefening in de mondiale samenwerking tegen klimaatverandering, maar wel een belangrijke. Het in 1997 opgestelde verdrag trad in 2005 in werking. Dat was een grote doorbraak. Voor het eerst was er een wereldwijd verdrag met afspraken om de klimaatverandering tegen te gaan. En vandaag (3 december 2007) heeft de kersverse Australische premier Kevin Rudd het verdrag ondertekend.

Voor het klimaat heeft Kyoto nog niet veel opgeleverd, maar het is wel een onmisbare oefening geweest in het noodzakelijk mondiaal polderoverleg. Het echte werk moet in Bali beginnen. Dan hebben we het niet meer over CO2-reducties van enkele procenten, zoals in het Kyoto-protocol, maar over tientallen procenten. Om de opwarming van de aarde een beetje binnen de perken te houden is een reductie van 80 procent nodig in 2050.
Er is geen andere keus: álle landen moeten meedoen, waarbij de rijke landen - de grootste veroorzakers van de opwarming - het voortouw moeten nemen. Europa is ambitieus. Australië is met het aantreden van de nieuwe regering definitief om. En vroeg of laat zullen de Verenigde Staten - met afstand de grootste energieslurpers van de wereld - ook om moeten. Al Gore en een aantal progressieve staten hebben in de VS al veel in beweging gebracht. Of dat vroeg genoeg is voor de onderhandelingen in Bali is de vraag.
De wereldgemeenschap moet in ieder geval niet op achterblijvers gaan wachten. Dat hebben we met het Kyoto-protocol niet gedaan en dat moeten we nu ook niet doen.