Life as it is....

Gisteren een afspraak gehad met Sandra van het CWI. Altijd leuk (en nuttig). Alleen dat wachten tussen al die mensen. Zit je daar met je sollicitatiebrieven en de pet in de hand tussen allerlei onbekende mensen die hun hoofddoekje niet af doen. Volgende keer houd ik mijn pet maar op. Ben ik nu rechts of links? Enfin doe maar centrum. Ballenkanon terug gebracht. Was een leuk idee, maar om voor dat masjien nu taxi tespelen gaat me te ver. Straks afspraak met Kees (prospect mentor voor Telamon). Daarna met Jan naar het Hart. Morgen naar de notaris voor de ondertekening van Telamon. Kan Ries ook weer verder met briefpapier en visitekaartjes. Wat Sandra ook alweer zei, als je 43 uur per week bezig bent met vrijwilligerswerk (overdag dus) en in de avonduren ook nog eens zo'n 32 uur heb je nauwelijks tijd voor wat anders. Uurtje per dag besteden aan soliciteren in de wetenschap dat 80% niet reageert en de overige 20% je te duur vind is dan een waste of time.

But, that's life as it is.

Toch maar eens kijken of UWV geen structurele oplossing heeft.