22 mei, 2012

Zwarte kaart

Ik word wel eens erg moe van spelers die maar blijven mekkeren op de scheidsrechter. Zeker in het hockey is dat een goedbedoelende "vrijwilliger". Nu is vrijwillig een rekbaar begrip. Bij de meeste clubs worden de scheidsrechters voor de zaterdag en de zondag gewoon aangewezen door de arbitrage commissie. Jammer is dat lang niet altijd gekeken wordt of de aangewezen vrijwilliger ook daadwerkelijk het niveau aan kan van zijn of haar wedstrijd. Ik herinner me nog als de dag van gisteren een uitwedstrijd van mijn D2 tegen D4 van Etten-Leur. De jongedame die dat moest fluiten had geen tijd bij zich, geen fluitje en begon voor de wedstrijd al te zeggen dat ze dood zenuwachtig was. Bleek ook terecht, binnen 15 minuten stond ze jankend langs de kant.
We praten  over een wedstrijd in de 3e klasse. Twee teams die gewoon  op een vroege zondag ochtend een  potje willen  ballen. Oproep dus aan alle clubs (bij E-L is het overigens in 99% zeer goed geregeld) om een classificatie in te voeren. Ik kan 6-tal fluiten tot ik mag H1 fluiten.
Nu ik het toch over 6-tal heb, de zaterdagen, bestemd voor jeugd hockey zijn  op het gebied van arbitrage ook niet altijd even lekker. Scheidsrechters die net hun kaart hebben moeten een lager team fluiten en als dat nou toevallig een meisje van 15 jaar is die jongens C moet fluiten en ook nog een coach en een paar fanatieke ouders in de hand mag houden, weet ik mijn prijs wel. Die gaat fluiten nooit meer leuk vinden. http://youtu.be/7CpgDYqrsKo Er bestaan echt van die hockey tokkies die bulderend tekeer gaan tegen welke beslissing dan  ook. Wat kan je daar aan doen? Als beginnende scheids? Niets. Ben je een  ouwe rot in het vak, roep je de aanvoerders bij je en vraagt of ze de toeschouwers tot kalmte willen manen. Helpt dat niet ga je tot zwaardere maatregelen over. Ik leg in dat geval de wedstrijd stil en vraag om iemand van het bestuur. Kijk, een coach kan je wegsturen met een gele of een rode kaart. Publiek kan je niet wegsturen, de scheids is "de baas" in het veld, het bestuur is de baas op de club. Ik pleit wel weer voor het invoeren van een zwarte kaart.  Net als de groene kaart een waarschuwing. Een duidelijk signaal naar toeschouwers, volgende keer staak ik de wedstrijd voor kortere tijd of helemaal.
Is fluiten alleen maar kommer en kwel? Tegendeel, mijn droom  is nog steeds op de Olympische spelen de finale te mogen fluiten tussen Nederland en Australië, Keep on dreaming.

Geen opmerkingen: