De geboren hockeykeeper bestaat niet, de specialisatie overkomt je.
Wanneer ze zich in het kleedlokaal heeft getransformeerd tot robot van vlees en bloed, zou je er bijkans voor op de loop gaan. Opeens is ze drie keer zo breed en zeker zo angstaanjagend. Kom als tegenstander ook niet binnen hun territorium. ‘Pootje haken, duwen, schoppen, slaan: je moet heel wat kunnen uitdelen. Eigenlijk ben ik wel gemeen’, beweert Van der Harst. ‘Als een speler over me heen valt, moet-ie snel wegwezen!’
Vaak stuitten ze op onbegrip. Waarom in vredesnaam hockeygoalie? Lachend geeft ze het toe. ‘Je moet er gestoord voor zijn. Keepers zijn niet normaal.’ Een kick geeft het wel. ‘Het heeft iets stoers, het oogt agressief en lomp.’ Tutjes horen niet tussen de palen, vindt Van der Harst. ‘Daarom zijn keepsters haast nooit dunne of ielige meisjes. Eigenlijk pas ik helemaal niet binnen de hockeycultuur, tussen de verwende kindertjes met rijke pappies en mammies. Ik ben meer een boer.’
De massieve outfit lijkt verlammend te werken, maar niets is minder waar. ‘Je benen en kuiten verzuren zeker tijdens de wedstrijd en je kunt er ook geen kilometers mee rennen, maar radslagen uitvoeren kan iedereen in dit pak.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten