Na bijna 40 jaar van meer dan werkend leven begin ik er nu een beetje aan te wennen dat je niet iedere morgen om 06.00 uur hoeft op te staan. Had ik vroeger in de vakanties de eerste week nodig om tot rust te komen, de tweede week kon ik genieten van m'n rust, maar de derde week kriebelde het al weer en belde ik naar de zaak om te vragen of alles wel goed ging.
Dat tempo heb ik heel lang gehad. Zelfs toen ik eind vorig jaar het (verplicht) wat rustiger aan mocht doen, bleef ik om 06.00 uur opstaan. Dat het van huis naar mijn nieuw verworven PC plek maar 10 minuutjes lopen is, was voor mijn metaboliek absoluut geen issue. Pas de laatste maand begin ik te merken dat ik door de niet gezette wekker heen slaap en toen ik vanochtend (let wel ik ging gisteravond nuchter en voor twaalf uur naar bed) om 08.10 wakker werd, dacht ik voor het eerst, he he, het lijf begint te wennen. Dat ik dan toch weer, staand aan de aanrecht een paar boterhammen naar binnen schrok en als een speer probeer voor de meute op kantoor te zijn geeft aan dat ik er nog niet helemaal ben. Ben? waar dan? Waar wil ik naar toe?
Ik doe toch alleen maar dingen die ik leuk vind? Klopt. En ik wil zelf het tempo bepalen. En daar moet ik weer aan wennen. en dat is ook een leerproces. Dan is de cirkel weer rond. Wie zei er ooit ook weer eens iets over cirkelmanagment? Heb je net iets afgeleerd, ben je weer bezig om nieuwe kunstjes te leren die je dan weer in de praktijk wilt brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten